پرتره

پرتره محمد طلوعی، اثر فرشید شفیعی

سیدمحمد طلوعی برازنده در اردیبهشت ماه 1358 در خانواده ای فرهنگی در رشت به دنیا آمد .  در فراز و نشیب سالهای نوجوانی و پس از آزمودن راههای بسیار صنعت و هنر، سرانجام طلوعی جوان در دهه هفتاد راه ادبیات را پیش گرفت، ابتدا در کسوت شاعر و بعدتر نمایشنامه و داستان نویس.

مدرک کارشناسی کارگردانی سینما را از دانشگاه سوره گرفت و کارشناس ارشد ادبیات نمایشی از دانشگاه تهران است.   نخستین رمانش «قربانی باد موافق» را تقریبا یک دهه بعد از نگارش منتشر کرد (که جایزه بهترین رمان تکنیکی سال را دریافت کرد و در هشتمین جایزه شهید غنی پور تقدیر شد).  نخستین مجموعه داستان کوتاهش «من ژانت نیستم» را نشر افق در سال 1391 منتشر کرد که جایزه گلشیری را از آن خود کرد.

طلوعی در زمره نسل نو نویسندگان ایرانی است و برخی از آثار او تا امروز به انگلیسی و ایتالیایی و لهستانی ترجمه و در نشریاتی چون اسیمپتوت، اینترناسیوناله و گاردین منتشر شده اند.

[fruitful_sep]

در تمام داستان‌هاي دو مجموعه «صداي نويسنده» را مي‌شنويم. چيزي متفاوت‌تر از سبك، خالص‌تر و يگانه، همان‌ چيزي كه نويسنده وقتي مي‌نويسد سمع، غايط، مسما، خواننده را شگفت‌زده نمي‌كند. جزيي از داستان است. همان چيزي كه خواننده را سرگردان نمي‌كند كه در موزه عتيقه‌ها عبور مي‌كند. مي‌داند نويسنده به اندازه همه‌چيز را نشان داده وگرنه با اين درياي قصه همه جا و همه كس سخن مي‌گفتند.

علی خدایی — یادداشت را اینجا بخوانید

 [fruitful_sep]

هومر بنای ایلیاد را بر ثبت تاریخ جنگ، این بلای اجتناب ناپذیر جامعه انسانی نهاد، آگاممنون افیژنی را قربانی باد موافقی می‌کند که قرار است به توفیق ایشان در جنگ و درعمل به سلسله کشتاری دیگر در خاندان اگاممنون منجر شود. در خانه اگاممنون دعوا بین روابط خونی مادر و پسر و پدر و دختر از یک سو و ندای وظیفه از سویی دیگر است. طلوعی آگاهانه در رمان اولش ملهم از این کهن‌روایت است و روابط پرتنش خانوادگی را با علم به مضمون‌ جهانی تنش میان پدر و پسر در سنت‌های یهودی، مسیحی و ایرانی دنبال می‌کند.

فرزانه دوستی – یادداشت را اینجا بخوانید

[fruitful_sep]

 دارایی با ارزش و کمیاب طلوعی، ذائقه و شم زیبایی‌شناسانه‌ اوست. برخلاف نویسندگان پرشمار امروز، طلوعی کیفیت واحدهای کلمه، جمله و بند را می‌داند. بماند که به خاطر سابقه شاعری‌ا‌ش به کلمه بیشتر بند می‌کند تا بند. اما ذائقه و نگاه و رندی‌اش در روایت، تصویرسازی و لحن و دیگر اجزای داستان‌هایش  مشهود است.

 امیرحسین خورشیدفر – یادداشت را اینجا بخوانید

[fruitful_sep]