modir

این دانه‌ی فلفل عطر تو را دارد بلاتشبیه

دست‌هام را کرده‌ام توی جیبم و سوت می‌زنم

تنها کاری که برمی‌آید ازم

پری‌داری می‌‌کنی

طایفه‌ای را بسته‌ای به تختم

طایفه‌ای را گذاشته‌‌ای توی عکس‌هات

توی خیابان یکی‌‌ صدات را دارد               یکی صورتت

یکی مثل تو رد می‌شود از خیابان

زنجیر می‌کردیم به دماوند بهتر از این بود هزار پری باشی دور و برم

کف دستم نوشتی دوستم داری

طلسمی که به هر چه زدم پر از شبیه تو شد

ناشناس در این آدرس

مردی در تعقیب من است

که من نیستم

سایه‌ی من نیست

مامور اطلاعات نیست

بارانی سیاه و کلاه سیاه و دستکش سیاه ندارد

ولی هرکاری می‌کنم توی دفتری می‌نویسد

حتمن نوشته در راه انقلاب به تو فکر می‌کنم

خانه‌ات را عوض کن