انتشار “کسی که مثل هیچکس نیست” در نشریه اسیمپتوت
https://mohammadtolouei.com/wp-content/uploads/2017/10/Someone_Without_Peers_538-1.jpg
538
378
logos
https://secure.gravatar.com/avatar/dafb44c5597525bf0b7ddcefd4b441de?s=96&d=mm&r=g
یادداشت «کسی که مثل هیچکس نیست: چگونه ژوزف بالسامو آخرین کتاب جادویی زندگی‌ام شد» که فارسی ِ آن پیشتر در مجله شهرکتاب شماره 14 و ترجمه ایتالیایی آن در مجله اینترناسیوناله به چاپ رسیده بود، به انگلیسی ترجمه و در نشریه بین‌المللی ادبیات ترجمه «اسیمپتوت» منتشر شد
دوست نویسنده‌ای دارم که بسیار دیر و دور هم را می‌بینیم اما هر وقت به هم می‌رسیم راجع به کتاب‌های دوست‌داشتنی‌مان حرف می‌زنیم، بعد از مدتی برمی‌گردیم و حرف‌هامان را پس می‌گیریم. همیشه همین‌جور است برمی‌گردیم و نظرات‌مان را راجع به کتاب‌ها اصلاح می‌کنیم. با بی‌میلی این‌کار را می‌کنیم، چون این اصلاح یعنی یک وقتی مزخرف گفته‌ایم و تازه و بر آن مزخرف‌ها اصرار هم داشته‌ایم. مثلن دو هفته پیش برایم پیغام فرستاده بود که رمان سفر شب شعله‌ور آن‌قدر که دفعه‌ی پیش تعریفش را کرده بود تعریفی ندارد و نقد جلال بر کتاب (که قبلن به نظرش پرت و محافظه‌کارانه و از سر حسادت آمده بود) را دربست قبول دارد. با چه شکوهی از بارهستی کوندرا حرف‌زده بودیم، از این‌که چه‌طور توانسته بود نظرمان را نسبت به لذت‌جویی از زمان تغییر بدهد و بعد از دوازده سال که به هم رسیدیم اولین جمله‌مان این بود که همچین هم شگفتی نداشت و زندگی این حال را رایگان می‌دهد و کافی بود وقتی کتاب را می‌خواندیم آن‌قدر جوان نباشیم که فکر کنیم جهان قابل تغییر دادن است. یا چه قدر زمستان سخت کاداره برای‌مان جان‌کاه بوده و بعد که به هم رسیدیم فکر کردیم چه‌قدر راحت می‌شد همه‌ی آن احوال را همین‌جا و در همین زندگی تجربه کرد.